Insulinooporność to stan obniżonej wrażliwości tkanek na działanie insuliny przy prawidłowym lub podwyższonym stężeniu tego hormonu.
Nieleczona przyczynia się do rozwoju cukrzycy typu 2 oraz licznych wcześniejszych powikłań. 
Insulinooporność może wynikać z uwarunkowań genetycznych lub  może być spowodowana otyłością lub innymi zaburzeniami hormonalnymi. 
W praktyce klinicznej insulinooporność diagnozuje się na postawie oznaczenia stężenia insuliny i glukozy na czczo, dzięki czemu możliwe jest obliczenie jest wskaźnika HOMA-IR
Link: https://enel.pl/enelzdrowie/kalkulatory/kalkulator-homa
Lub poprzez test OGTT.
Podstawą leczenia insulinooporności jest modyfikacja stylu życia poprzez wprowadzenie dobrych nawyków żywieniowych, redukcję masy ciała, wdrożenie aktywności fizycznej, a także zadbanie o dobry sen.
W swojej praktyce wiem, jak wiele korzystnych efektów może przynieść komponowanie posiłków z niskim/średnim ładunkiem glikemicznym, dieta bogata w błonnik.
Ważne jest również, aby zadbać o uzupełnienie niedoborów w organizmie.
Tutaj konieczne są badania krwi.

Czasami jednak warto wdrożyć suplementację.
Po co sięgnąć?
Wg badań:
Myo-inozytol (MYO) i D-chiro-inozytol (DCI) należą do witamin z grupy B oraz stanowią wewnątrzkomórkowe mediatory działania receptora insulinowego.
Dawka min. 2g/dobę, najlepiej 4g, czas min. 6 mięsięcy, w sposób ciągły

Witamina D wpływa m.in. na markery stanu zapalnego, aktywność receptora PPAR- δ oraz poziom wapnia we krwi oraz na poprawę insulinowrażliwości
Dawkę ustala się indywidualnie na podstawie stężenia witaminy D we krwi.
Standardowa zalecana dawka witaminy D wynosi 800–2000 IU/dzień, natomiast w przypadku pacjentów z otyłością 4000 IU/dzień.

Witamina B12 (szczególnie u osób przyjmujących metforminę)
Szacuje się, że nawet 1/3 chorych leczonych metforminą może być narażonych na spadek poniżej normy w surowicy krwi. 
 
Magnez bierze udział w regulacji wydzielania insuliny z komórek β trzustki.
 W Polsce wyniki badania WOBASZ wskazują, że magnez może być niedoborowym składnikiem mineralnym wśród kobiet.
Badania naukowe, w których wykazywano polepszenie parametrów gospodarki insulinowej uwzględniały suplementację magnezem na poziomie 250 do 450 mg/dzień. 
Probiotyki
Nieprawidłowa mikrobiota jelit sprzyja nasileniu się stanu zapalnego oraz przyczyniaja się do występowania zaburzeń w obrębie gospodarki węglowodanowej.
Dysbioza może wpłynąć na zwiększone pozyskiwanie energii z posiłków, zaburzenia metabolizmu tłuszczu w wątrobie i tkance tłuszczowej oraz zmniejszone wykorzystanie kwasów tłuszczowych przez tkankę mięśniową.
Probiotykoterapia może także łagodzić skutki uboczne wynikające z działania metforminy, takie jak wzdęcia i biegunki.
Szczepy korzystnie wpływające na poprawę insulinowrażliwości: Lactobacillus casei, Lactobacillus rhamnosus, Streptococcus thermophilus, Bifidobacterium breve, Lactobacillus acidophilus, Bifidobacteriumlongum, Lactobacillus bulgaricus,  Lactobacillus acidophilus ATCC 700396

Bibliografia:

Cassar S., Misso M.L., Hopkins W.G. et al. Insulin resistance in polycystic ovary syndrome: a systematic review and meta-analysis of euglycaemic-hyperinsulinaemic clamp studies. Hum Reprod, 2016, 31, 2619–2631.

Kohler L.N., Foote J., Kelley C.P., et al. Selenium and Type 2 Diabetes: Systematic Review. Nutrients, 2018, 10, 1924.

Grzesiuk W., Szydlarska D., Jóźwik K. Insulinooporność w endokrynopatiach. Endokrynol. Otyl Zab Przem Mat, 2008, 4, 38–44.